Een trektocht op langlaufski’s kan eigenlijk alleen maar in Scandinavië, omdat je daarvoor een groot loipenetwerk nodig hebt. Maar met de Tsjechische Sumava hebben we een gebied gevonden, dat ook zeer geschikt is. Er liggen honderden kilometers loipe op een glooiend hoogplateau boven de 1000 meter. De 12 plaatsen voor deze nieuwe reis waren heel snel vol en de deelnemers hebben enorm genoten.
Je waant je in een andere wereld
Al meteen als je tijdens de heenreis de grens over gaat bij Zelezna Ruda waan je je in een andere wereld. De straten worden niet zo goed sneeuwvrij gemaakt als in Duitsland en Oostenrijk en het lijkt wel of de tijd er heeft stil gestaan. Lastig als je over de slecht geruimde wegen moet rijden, maar heerlijk met het vooruitzicht op een vakantie, waarbij je je alleen maar op de langlaufski’s hoeft voort te bewegen.
Start in een authentiek hotel
Gelukkig waren de meeste deelnemers met een tussenstop aangereisd en kwamen ze dus op zondag op tijd aan. Want het was gaan dooien en dat maakte van de wegen met een geplette laag sneeuw van ca. 25 cm een chaos. Met meer of minder oponthoud kwam iedereen toch op tijd aan voor het eerste avondeten in een leuk authentiek hotel in starplaats Modrava.
GPS-instructie, langlaufles en eerste tocht
Het begon zondagavond te sneeuwen, dus even wachten tot de loipes getrokken zouden zijn leek raadzaam. We hadden zo ook meteen de tijd voor een degelijke GPS-instructie. GPS? kon het niet gewoon met kaartjes? Nou, die kaartjes kregen de deelnemers ook mee, maar de GPS was echt nodig om in de enorme wirwar aan loipes de goede weg te vinden. Na de GPS-instructie zouden de loipes toch wel gespoord zijn? Nee hoor, in Tsjechië worden de loipes goed onderhouden, maar bij een dag met sneeuwval wachten ze wel een dagje met trekken. Maar gelukkig maakt dat de Tsjechische langlaufers (buitenlanders zie je hier bijna niet) helemaal niets uit. Dan trekken ze zelf hun sporen wel. Dus zo gingen wij op deze wat dwarelige sporen ook op pad. Eerst nog een les van Sidney en daarna de gele en roze ronde. Normaal zijn er elke dag groene, blauwe, rode en zwarte routes, maar voor deze eerste dag waren er nog wat varianten, die goed van pas kwamen.
Eerste verplaatsing
Op dinsdag moesten we verhuizen naar een zeer eenzaam gelegen pension in de buurt van Zadov. In Modrava was nog niet gespoord, dus de hele groep koos voor de kortste (groene) route van 18 km. Onderweg kon er worden gegeten in een restaurant langs de loipe. Halverwege de route bleken er steeds meer loipes te zijn gespoord. Het zou deze week niet meer sneeuwen, dus werd het hele loipenet weer geprepareerd. Wat ging dat heerlijk over die prachtige loipes door afwisselend bos en open vlaktes. Het laatste stuk was een ongespoorde afdaling naar het pension van Martina en Jakub, die ons zeer hartelijk ontvingen. Jakub was vroeger electricien in Praag, maar was de drukke stad ontvlucht. Nou, onthaasten kon je hier in the middle of no-where heel goed en koken kon hij ook! Hij had ook echt het postuur van een kok.
Eigen loipe
Op woensdag konden we weer een rondtocht maken. Sidney hoefde de bagage niet te vervoeren en zo was er eerst weer een techniekles, waarbij vooral de rem- en klimtechnieken aan de orde kwamen. Net toen we op weg waren naar de “echte” loipe kwam de loipemachine, die voor ons een 1,5 km lang privéspoor vanaf het pension trok. Jakub had opgebeld en voor 1000 Kr werd deze service verleend.
Vanuit het langlaufstadionnetje van Zadov (5 km verderop) worden ook veel skatingloipes getrokken en dus koos een deel van de groep ervoor om te gaan skaten. Via de groene en blauwe ronde en een eet-stop in Zadov kwam iedereen weer terug bij het pension. De vers gespoorde afdaling was ditmaal een genot en bij terugkomst was de sauna al warm!
De langste tocht, die nog langer werd
Op donderdag moesten we weer verhuizen. Omdat Sidney ook de bagage van de BC-reis Sumava moest vervoeren moest hij al vroeg op pad, want het volgende hotel is alleen maar bereikbaar over een 7 km lang pad, dat net een auto breed is. Dus opbellen in Kvilda of er vanaf de andere kant niemand komt en tussen 10:00 en 16:00 uur mag er helemaal niet gereden worden in dit beschermde natuurgebied. Dus bagage al om 8:30 uur in het busje en vroeg op pad voor de langste tocht. Want geen groen vandaag, de kortste route is 23 km!
De groep werd gesplitst in blauw en rood en zo ging iedereen, op deze prachtige zonnige dag, op pad. Het volgende hotel ligt op bijna 1200 meter, dus vooral het laatste stuk is bijna alleen maar klimmen. Vooral de blauwe groep kwam uitgeput aan en dat was niet zo vreemd, want ze hadden 31 km op de teller. In het loipedoolhof bij Zadov hadden ze één keer de verkeerde afslag genomen en zijn toen net zo lang in de verkeerde richting gegaan tot ze ontdekten, dat ze weer bijna bij het startpunt terug waren… Maar in het heerlijke hotel, prachtig gelegen direct tegen de Duitse grens, heel ver weg van de bewoonde wereld, was dat snel weer vergeten. En de rode groep: die raakte niet uitgepraat over de mooie loipes en de heerlijke lunch bij Madam Čokoláda.
Wat een uitzicht!
En zo zaten we vrijdagochtend bij het ontbijt te genieten van een fantastisch uitzicht. Je kon hiervandaan de Alpen zien liggen (hemelsbreed 150 km weg).
Er staat ook nog een stuk van het ijzeren gordijn, met enorme prikkeldraadhekken en een wachttoren, die herinnert aan slechtere tijden. Nu kun je er gewoon langs en op de loipe Duitsland in. Dat deden we dan ook, maar eerst een skatingles, toen een Kaffee mit Kuchen en daarna nog een grotere of kleinere ronde. Niet al te lang want morgen moeten we weer verplaatsen.
’s Avonds zaten we weer met 13 aan een grote tafel. Het was, zoals de hele week, weer erg gezellig en het eten was heerlijk. Sidney liet op de kaartjes weer de routes van morgen zien en deelde de ingeladen GPS-en uit met de routes van de laatste dag.
En wat voor een laatste dag?
Het was in één woord geweldig! Een strakblauwe lucht, fantastisch geprepareerde loipes, start op bijna 1200 meter en finish op 900 meter. Voor het eerst ging de groep op pad zoals het eigenlijk bedoeld was: een groene, blauwe en rode groep.
Toen Sidney de bagage van de BC-groep en de langlaufers weer op de goede plaats gebracht had skiede hij de groepen tegemoet en kwam alleen maar glunderde gezichten tegen! Wat hebben we genoten, 6 dagen steeds maar weer nieuwe loipes, fijne hotels en een heel leuke groep, wat wil je nog meer? Volgend jaar weer zoiets!
De aftermovie
Ook deze langlauf Trekking in Sumava maken?
Bekijk de reispagina voor meer informatie, data en prijzen.
